Parva Bhetla Bappa!!

नमस्कार मित्रांनो,
गणपती, नवरात्र , दसरा या सर्व गडबडीत फारसे post करायला जमलेच नाही. तशी  मी हल्ली पुरती गुरफटून गेले आहे. असो.
एक छान कविता वाचनात आली. वाचून बघा तुम्हालाही नक्की आवडेल.
 

परवा भेटला बाप्पा, जरा वैतागलेला वाटला....
"दोन क्षण दम खातो", म्हणून माझ्या घरी टेकला !
"उंदीर कुठे पार्क करू? लॉट नाही सापडला" ...

मी म्हटले "सोडून दे, आराम करू दे त्याला !!

....तू पण ना देवा, कुठल्या जगात राहतोस?
मर्सिडीजच्या जमान्यात सुद्धा उंदरावरून फिरतोस???....
मर्सिडीज नाही, निदान nano तरी घेऊन टाक
तमाम देव मंडळींमध्ये थोडा भाव खाऊन टाक !!!"

"इतक्या मागण्या पुरवताना जीव माझा जातो
भक्तांना खुश करेपर्यंत खूप खूप दमतो....
....काय करू आता माझ्याने manage होत नाही
पूर्वीसारखी थोडक्यात माणसे खुशही होत नाहीत....
immigration च्या requests ने system झालीये hang,
तरीदेखील संपत नाही भक्तांची रांग !!
चार-आठ आणे देऊन काय काय मागतात
माझ्याकडच्या files नुसत्या वाढतच राहतात!!"

"माझं ऐक बाप्पा, तू कर थोडं थोडं delegation
management च्या theory मध्ये मिळेल तुला solution !
M.B.A. चे फंडे कधी शिकला नाहीस का रे?
Delegation of Authority कधी ऐकलंच नाहीस का रे??
असं कर बाप्पा, एक Call Center टाक
तुझ्या साऱ्या दूतांना एक-एक region देऊन टाक !
बसल्याजागी कामं होतील, तुझी धावपळ नको
परत जाऊन कुणाला, दमलो म्हणायला नको!!"

माझ्या साऱ्या युक्त्यांनी बाप्पा खुश झाला
"एक वर देतो बक्षीस, माग हवं ते म्हणाला !!
CEO ची position, Townhouse ची ownership
immigration देखील होईल झटपट, मग duel citizenship"

मी हसलो उगाच, "म्हटलं खरंच देशील का सांग?"

"अरे मागून तर बघ, थोडी देणार आहे टांग?"

"पारिजातकाच्या सड्यामध्ये हरवलेलं अंगण हवं...
सोडून जाता येणार नाही, असं एक तरी बंधन हवं...
हवा आहे परत माणसातला हरवलेला भाव...
प्रत्येकाच्या मनात थोडा मायेचा शिडकाव...!!
देशील आणून मला माझी हरवलेली नाती ?
नेशील मला परत जिथे आहे माझी माती ??
इंग्रजाळलेल्या पोरांना थोडं संस्कृतीचं लेणं...
आई-बापाचं कधीही न फिटणारं देणं ??
कर्कश्श वाटला तरी हवा ढोल-ताशांचा गर्जर...
भांडणारा असला तरी चालेल, पण हवा आहे शेजार !
यंत्रवत होत चाललेल्या माणसाला थोडं आयुष्याचं भान...
देशील का रे देवा, यातलं एक तरी दान?"

"तथास्तु" म्हणाला नाही, बाप्पा नुसता सोंडेमागून हसला..
" सारं हाताबाहेर गेलंय पोरा, सुखी रहा" म्हणाला..... !!!!

 

साभार - इंटरनेटचे महाजाळ 

Shanta Shelke!!

शांता  शेळके - मराठीतील एक अग्रगण्य कवयित्री.
परवा १२ ऑक्टोबरला  रेडिओ ऐकत होते तर विविधभारती वर शांत शेळके यांची गाणी लागली होती निमित्त होते शांताबाईंच्या जयंतीचे. सहज म्हणून बघितले तर ह्या नामवंत कवयित्रीची साधी जन्म तारीख सुद्धा बहुतेक साईटवर वेगवेगळी आहे. विकिपीडिया :- १९ ऑक्टोबर मनसे :- २१ ऑक्टोबर
हा आपला दुर्दैवविलास म्हणावा कि..
असो. त्या निमित्ताने ही शांता बाईंची ही कविता.

लाडकी बाहुली

लाडकी बाहुली होती माझी एक
मिळणार तशी ना शोधूनी दुसर्‍या लाख
किती गोरी गोरी गाल गुलाबच फुलले
हासती केस ते सुंदर काळे कुरळे
झाकती उघडती निळे हासरे डोळे
अन ओठ जसे की आत्ताच खुदकन हसले
अंगात शोभला झगा रेशमी लाल
केसांवर फुलले लाल फितीचे फुल
कितीतरी बाहुल्या होत्या माझ्याजवळी
पण तीच सोनुली फार मला आवडली
मी गेले तीजसह माळावर खेळाया
मी लपून म्हणते साई सुट्ट्या हो या या
किती शोध शोधली परी कुठे न ती दिसली
परतले घरी मी होउन हिरमुसलेली
स्वप्नात तीने मम रोज एकदा यावे
हलवून मला हळु माळावरती न्यावे
वाटते सारखे जावे त्याच ठिकणी
शोधुनी पहावी पुन्हा पुन्हा ती चिमणी
जाणार कशी पण संतत पाउस धार
खल मुळी न तिजला वारा झोंबे फर
पाऊस उघडता गेले माळावरती
गवतावर ओल्या मजला सापडली ती
कुणी गेली होती गाय तुडवूनी तिजला
पाहूनी दशा ती रडूच आले मजला
मैत्रिणी म्हणाल्या काय अहा हे ध्यान
केसांच्या झिपर्‍या रंगही गेला उडून
परी आवडली ती तशीच मजला राणी
लाडकी बाहुली होती माझी म्हणुनी
- शांता शेळके